niekoniecznie o mężczyźnie.

Unknown

opowiadanie pisane w odcinkach, dam na razie pierwszy, jak ktoś będzie zainteresowany to będę dawać dalej. przyznam, ze jest niedokończony, więc jeśli się spodoba i nagle odcinków nie starczy - sori.
opowiadanie jest o prostytutce, jest o uczuciu i o tokio hotel, ale jeśli lubicie opowiadania w stylu 'byłą sobie Maja, bardzo nie chciała mieszkać w niemczech, ale rodzice tam mieli pracę i musieli się wyprowadzić no i wtedy przypadkiem się okazuje, że mama Mai zna mamę Billa i Toma' to natychmiast zamknijcie to okienko. w rzeczywistości wykorzystuję tylko wygląd i bycie chłopaków, nic nie nawiązuje do ich muzyki, czy czegoś.

1.
Wchodzi, rozgląda się, siada. Stawia drinka, żartuje, prosi o taniec. Tańczą. Szepcząc do ucha, obiecuje niezłą sumkę. Oczywiście, że tak, wychodzą, a gdy są już w hotelu on liczy na niebanalną grę wstępną. Przeliczył się. Ona szybko się rozbiera, chce wyłączyć świadomość, myśleć o tej niezłej sumce. On uśmiecha się triumfalnie na widok jej idealnego, nieco wychudzonego ciała. Gdy są w łóżku krzyczy, jęczy, a niekiedy nawet śpiewa. Jest mu tak dobrze. Teraz wie, dlaczego dał jej tak dużo forsy. Z jej oczu spływa łza. W tej jednej kropelce mieści się cały wstyd i obrzydzenie świata. Szybko ją ociera.
W kocu jest po wszystkim, kolejny raz dałam radę, myśli, pośpiesznie ubierając się. Nie odwraca się, nie mówi nic, po prostu wychodzi, gdy on zasypia po udanym seksie. Stara się nie myśleć o niczym, udaje, że obchodzi ją tylko kasa. Wraca do lokalu i jeszcze trzy razy odprawia ten sam rytuał. Była zmęczona już po pierwszym i kiedy zobaczyła kolejnego klienta nie była w stanie nawet równo stać na nogach.
Wyglądał na jakieś 25lat, twarz miał zniszczoną i serce skrzywdzone. Muriel w pewnej chwili pomyślała, że oto w końcu stanęła przed nią śmierć. Myliła się bardzo. Ubrany był w czarny płaszcz do kolan, a na głowie miał równie ciemną, wyciągniętą czapkę, spod której wychodziły farbowane, gęste włosy.
Zaintrygował ją, nie widziano tu takich często. Pewnie jakiś wysoko postawiony biznesmen, pomyślała. Chciała, żeby podszedł do jej stolika. Chciała tego. Nie była już zmęczona. Poczuła się więc lekko zawiedziona, w chwili gdy zobaczyła, że on kieruje się w stronę drzwi wyjściowych. Nie miała jednak zamiaru go zatrzymywać. Nie musiała. Widząc ją, podszedł i spojrzał na nią tymi wielkimi, piwnymi oczami, jakby nic nie rozumiejąc. Facet, przecież dobrze wiesz po co tu jesteś, nie udawaj.
-Musisz postawić mi drinka. -odezwała się po chwili krucha brunetka, okryta ciemnym płaszczem pod którym kryło się całe królestwo barw.
-Czemu muszę? -szepnął. Jego głos wydał jej się taki.. niemy.
-Takie są zasady. -stwierdziła.
Nie postawił jej drinka, zapłacił od razu za całą noc, zatem był to jej ostatni klient dzisiaj. Nie odezwał się ani słowem, nawet ruszał się tylko wtedy, gdy było to naprawdę konieczne. Bał się wszystkiego, co żyje. Kto mu to zrobił?
Wyszli, podeszli kilka kroków w kierunku postoju taksówek, lecz chwilę potem mężczyzna zatrzymał się i spuścił wzrok.
-Oboje tego nie chcemy. -odparł głosem tak bezpłciowym, że aż czuła jak drażni nim każdą komórkę jej duszy, i odszedł. Jego głos wciąż brzmiał jej w uszach. Był tak przyjemny, a mimo to taki umęczony.
Nie próbowała go zatrzymywać.
Miał rację, oboje tego nie chcieli.

Flair

a nu nawet ok.

czekam na następne. ;P

fonfel.

trochę za mało przemyśleń bohaterki, no, ale może o to chodziło.
Tajemnicze, prawidłowo. Ciekawy wątek, zastanawiający, proszę o część dalszą.

Unknown

hm, myślę, że zachowałam odpowiednie proporcje co do przemyśleń bohaterki i wszystkiego tam tego tego. xd jakbym było tego więcej to byłoby za dużo, tak sądzę.
jutro wam dodam drugą część.

Angelika.

Całkiem, całkiem.

Czekamy na dalszą część.